“Yalan Tanıklık Suçu (TCK m. 272)”, Yeditepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.XVII 2020/Özel Sayı.

Hâkimin/mahkemenin kararının oluşmasına etki eden delillerin başında tanığın beyanı gelmektedir. Maddi gerçeğin ortaya çıkarılması noktasında başvurulan tanık beyanının doğru olması hem hükmün sağlıklı olması hem de adaletin sağlanmasında oldukça önemlidir. Kanun koyucu da, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 272. maddesinde – tıpkı 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu’nda olduğu gibi – kişinin mahkeme huzurunda yalan tanıklık yapmasını suç olarak düzenlemiştir. Hatta söz konusu maddenin ilk fıkrasında; “Hukuka aykırı bir fiil nedeniyle başlatılan bir soruşturma kapsamında tanık dinlemeye yetkili kişi veya kurul önünde…” hükmüne yer verilerek, yalan tanıklık suçunun yalnızca mahkeme önünde değil; tanık dinlemeye yetkili kişi veya kurul önünde dahi işlenebileceği öngörülmüş ve bu bakımdan idari soruşturmalar esnasında da yalan tanıklık yapılmasının engellenmesi amaçlanmıştır. Keza kişinin yemin verdirme yetkisine sahip kişi veya kurul önünde yahut mahkeme önünde yalan tanıklık yapması suçun nitelikli hali olarak 272. maddenin 2. fıkrasında düzenlenmiştir. Yine bu kapsamda 272. maddenin 4. İlâ 8. fıkrası arasında daha ağır cezayı gerektiren nitelikli hallere yer verildiği gibi tanıklık sonucu yargılanan kişinin uğrayacağı birtakım tedbirlere göre de yalan tanıklık suçunu işleyen kişi hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu da (TCK m. 109) gündeme gelebilecektir. Ayrıca yalan tanıklık suçuna ilişkin olarak Türk Ceza Kanunu’nun 273. maddesinde, Anayasa’nın 38. maddesinde öngörülen “kişinin kendisini ve kanunda gösterilen yakınlarını suçlayıcı bir beyanda bulunmaya zorlayamama” kuralının bir görünümü olan şahsi cezasızlık veya cezanın azaltılmasını gerektiren sebepler düzenlenmiş ve yine Türk Ceza Kanunu’nun 274. maddesinde de söz konusu suça ilişkin etkin pişmanlık hallerine yer verilmiştir.