213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun “kaçakçılık suçları ve cezaları” başlıklı 359. maddesinde hüküm altına alınan sahte belge düzenleme ve sahte bel- ge kullanma suçları uygulamada suçun özel görünüş biçimlerinden içtima bakımından sıklıkla tartışmalara neden olmaktadır. Bu kapsamda mahiyet- leri gereği uzmanlık gerektiren söz konusu suç tipleri, her takvim yılı ba- kımından yenilenen kasıtla işlenmiş ayrı bir suç olarak kabul edilmekte ve işbu kabul ile birlikte her takvim yılı adeta bir gerçek içtima gerekçesi gibi öngörülerek “zincirleme suç” kurumunun tatbikinden imtina edilmektedir. Eldeki çalışmada, ceza hukukunun temel ve evrensel prensipleri bakımın- dan kabul edilebilir nitelikte olmayan bu uygulama kapsamındaki eleştiri- lere yer verilmek üzere; öncelikle adı geçen suç tipleri bakımından öz bir analiz yapılmış, akabinde tatbikattan örnekler verilerek konu Yargıtay Ka- rarları perspektifinde detaylandırılmıştır. Söz konusu hatalı gerçek içtima uygulamasına yönelik olarak önerimiz, herhangi bir kanunilik/tipiklik un- suru barındırmayan ve açıkça 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun genel hükümleri ile çelişen bu içtihatlaşmaya giden yoldan evleviyetle dönülmesi ve her takvim yılının ayrı suç olarak kabul edilmemesidir.
“Tefecilik Suçunda Ödünç Para Alan Kişinin Hukuki Konumu: Pasif Fail”, Hukuk ve Adalet Eleştirel Hukuk Dergisi Yıl : 2023 Cilt : 15 Sayı : 34
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 241. maddesinin 1. fıkrasında “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç