Bilimsel Makaleler

Adil yargılanma hakkı bugün çağdaş hukuk sistemlerinde ceza muhakemesinin temel ilkesi haline gelmiştir. Bununla birlikte, içerisinde ceza muhakemesine ilişkin birçok temel hak ve ilkeyi barındıran adil yargılanma hakkının temel ilkeye dönüşmesi hayli uzun bir tarihsel gelişim sürecinin ürünüdür. Bu süreç içerisinde hem adil yargılanma hakkının kapsamı ve içeriği adım adım geliştirilmiş hem de bugünkü genel kabul edilirliğinin temelleri atılmıştır. Bu çalışmada, ceza muhakemesinde adil yargılanma hakkının tarihsel temelleri hem karşılaştırmalı

Cumhurbaşkanına hakaret ve devletin egemenlik alametlerini aşağılama suçları, Türk Ceza Kanunu’nda yer alan özel tahkir suçları şeklinde ortaya çıkarlar. Bunlardan TCK md. 299’da düzenlenen cumhurbaşkanına hakaret suçu, devletin başı sıfatıyla devleti temsil eden cumhurbaşkanının şahsına yönelik hakaret fiillerini cezalandırmakta ve böylelikle nihai tahlilde devletin prestij ve saygınlığını korumayı hedeflemektedir. TCK md. 300’de düzenlenen devletin egemenlik alametlerini aşağılama suçu ise, Türkiye Cumhuriyeti devletinin egemenlik sembolleri olan Türk bayrağına ve İstiklal Marşı’na

AİHS md 6’da düzenlenen adil yargılanma hakkı içerisinde ceza muhakemesi hukuku yönünden büyük önemi bulunan bir dizi temel hak, ilke ve kuralı barındırır. Bunlar içerisinde, “kanunla kurulmuş, bağımsız ve tarafsız mahkeme önünde yargılanma hakkı”, diğerlerinin işlevsel olabilmesinin adeta bir önkoşulu olduğu için, özel bir öneme sahiptir. Çünkü suç işlediği ileri sürülen kişinin önüne çıkartıldığı karar mercii, kanunla kurulmuş, tarafsız ve bağımsız bir mahkeme değilse, artık o kişiye kendini savunma noktasında

Hukukun üstünlüğü (rule of law) ilkesi, anayasal, demokratik düzenlerin kurucu ilkelerinden birisini oluşturur ve bu ilkenin esaslı bir unsurunu oluşturmadığı rejimler, yurttaşlarına sağlanan refah düzeyi ne olursa olsun, özgür ve medenî bir yaşam için elverişli bir çerçeve oluşturamazlar. Hukukun üstünlüğü ilkesinin ilk görünümü, kuşkusuz hukuk devleti şeklinde ortaya çıkar. Buna göre, hukukun üstünlüğü ilkesini benimseyen bir düzende, devlet, hukuk kuralları ile bağlı ve sınırlı bir örgütlenmedir. Bu bağlamda, devlet aygıtının

Cumhuriyet davası gerek ilk derece mahkemesi gerekse kanun yolu aşamasında pek çok hukuki tartışmayı da beraberinde getirmiştir. Bu tartışmaların en önemlilerinden birini de yargılanan kişilerin temyize başvuru süreçlerinde kanundan kaynaklanan kısıtlamalar sonucu ortaya çıkan durum oluşturmaktadır. Bu bakımdan, bazı sanıklar açısından temyiz kanun yolu devam ederken, diğer sanıklar hakkında verilen mahkûmiyet kararlarının yasal temyiz sınırının altında kalarak kesinleşmesi sonucu infaz sürecine başlanması ile ortaya çözülmesi gereken önemli hukukî bir sorun

Kişisel verilerin korunması günümüzde tüm gelişmiş hukuk sistemlerinin gündeminde olan bir konudur ve bu amaçla çok çeşitli yasal düzenleme çalışmaları yapılmaktadır. Bu kapsamda, Türk hukukunda 2005 yılında yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda (TCK) kişisel verilerin ceza normlarıyla korunması için yeni suç tipleri ihdas edilmiştir. Bu çalışmanın konusunu oluşturan kişisel verileri hukuka aykırı olarak verme, yayma veya ele geçirme suçu (TCK md. 136) da bu kapsamda yer alır. Bununla